Opening " De vlucht van de eenzame vogel "

aan vijf voorwaarden moet de eenzame vogel voldoen de eerste is dat hij vliegt naar het hoogste punt de tweede dat hij niet hunkert naar gezelschap zelfs niet van zijn eigen soort de derde dat hij zijn snavel naar de hemel richt de vierde dat hij geen vaste kleur bezit de vijfde dat hij zeer zacht zingt

( Johannes van het Kruis)

Best lezer,

Een jaar geleden dacht ik aan dit blog te beginnen. Jammer maar helaas, na die eerste post kwam er niets meer. Terugkijkend zie ik nu, dat ik te geconstrueerd, te veel met voorbedachte rade schreef. En dat past me niet. Ik moet niet willen weten waar ik naar toe wil. Al doende zullen vorm, inhoud en stijl elkaar wel gaan vinden en zo niet, tant pis. Wat helder is: ergens in mijn universum liggen ervaringen, herinneringen, beelden opgeslagen die naar buiten willen. Ik vermoed dat ze nu van mij mogen.....

Er zijn ook dingen die u moet weten. Nou ja, "moet.." laten we zeggen dat ik die kwijt wil, zo hier, aan het begin van een ongewis avontuur met tekst. Dit is het blog van een sjamanen-ziel. Een sjamanen-ziel die in de afgelopen 15 jaar zijn vorm en traditie gevonden heeft. Welke dat is? U zult het wel merken in het vervolg. Laten we niet beginnen met etiketten weggeven, zeker niet in een tijdsgewricht als het onze waarin al té veel spirituele bla-bla rond zingt. Dit is ook het blog van een kunstenaars-ziel.  Filmmaker (ex), musicus ( vooral stem-improvisator) maar bovenal levens-kunstenaar. Ook daar is veel over te zeggen, maar dat komt wel.

De foto hierboven is van één van de meest dierbare metgezellen, hier op de berg waar ik in relatieve eenzaamheid leef: de adelaar die men hier in Frankrijk Jean-Le-Blanc noemt. De Jean-Le-Blanc is de bewaker én het symbool van het grote magnetische veld rond de top van de berg waar ik van beneden op uitkijk. Die top noem ik "De Geest van de Berg". Begin mei elk jaar komen de adelaars aan na hun overwintering  in Centraal-Afrika en hun aankomst maakt ons wild van vreugde. Elke keer als ze uitvliegen en boven onze vallei cirkelen hangt er een sfeer van magie in de atmosfeer die zich meestal in een bepaalde richting duiden laat. Ze zijn meesters in het geven van Tekens voor de Goede Verstaander. Half september vertrekken ze weer  voor hun jaarlijkse bedevaart naar Centraal-Afrika.

Tenslotte - laten we het voor een eerste blog-post niet al te lang maken -  wilt u misschien weten welke spreuk er bij het betreden van ons toilet aan de muur hangt ?  Het is hexagram 26 uit de I-Tjing versie van één van mijn grote inspirators, de Nederlandse kunstenaar en Zen-meester Anton Heyboer. Een hexagram dat hij op mijn lijf geschreven lijkt te hebben:

"Het leven van de massa der mensen is niet te leven, want dan heeft het leven geen zin. Men moet er bovenuit stijgen. Men moet zich de regels van het universum eigen maken. Maar als men helemaal de regels van het universum zou leven, hoefde men net zo goed niet te leven. Het leven is juist dat men er naast zit. Naarmate men het totale begrip krijgt van de regels, moet men zichzelf een afwijking bezorgen. Dus het leven bestaat uit drie. Het leven der goden, het leven der mensen, en de creatieve plaats die men daar tussenin voor zichzelf schept.'